Brief van “Meneer Cluster”

Hallo

Ik ben meneer Cluster. Ik zit in het hoofd van vele mensen! Maar nog niet in genoeg mensen hun hoofd, zodat de medische wereld mij kan stoppen. Gelukkig maar! Want ik zou me geen raad weten, wanneer ik verbannen zou worden.

Ik leef in het hoofd van mensen, nee niet psychisch, maar lichamelijk!

Natuurlijk proberen mensen van alles om mij tegen te gaan, maar ik kan jullie vertellen, dat gaat je niet lukken!! Ik blijf op de loer,eenmaal in hun hoofd, ga ik er nooit meer uit! Ik veroorzaak zoveel pijn, dat sommige mensen mij zelfs stoppen, door zelfmoord te plegen.

Ja, soms ben ik even weg , tijdelijk, of ben ik iets minder aanwezig, maar ze zullen altijd weten dat ik er ben. En hoe ik daar gekomen ben? Dat houd ik lekker geheim!

Ik gebruik van alles om die extreme pijn te veroorzaken. Het liefst wanneer mensen willen slapen. Ik duw met mijn handen aan de binnenkant van het oog, die probeer ik eruit te wippen. Hier slaag ik nooit in, maar kan het altijd weer proberen toch? Ook probeer ik met alle macht hun hersenpan omhoog te duwen! Hier slaag ik ook niet in, maar probeer het telkens weer.

Vervolgens pak ik mijn gereedschapskist erbij. Die plaats ik mooi centraal, bij de slaap. Dat doe ik omdat dat ook lekker pijnlijk schijnt te zijn, ghehehe.

Dan doe ik mijn gereedschapskist open en pak wat ik voor handen heb. Ik pak een bot mes en die zet ik in de zenuwen, heerlijk! Dan heb ik nog een hamer, waarmee ik ram waar ik rammen kan. Soms zet ik hier en daar wat spijkers, zodat een aanval geen kwartier tot een uur duurt, maar uren aan kan houden.

Het allerleukste is de ijspriem! Die steek ik door het oog, via de slaap zo het hoofd in. Dan gaan mensen schreeuwen en smeken dat ik moet stoppen. Wanneer ik dit heel lang doe, zijn mensen zelfs zo gek dat ze met hun hoofd tegen de muur gaan bonken. HAHAHA wat dom he?! Hier krijgen ze natuurlijk alleen maar meer pijn van en houden ze pijn, zelfs als mijn aanval op hen gestopt is.

Dan doe ik er vaak nog even een schepje bovenop, want dat betekent dat ze bijna aan het eind van hun Latijn zijn en ze in staat zijn om ALLES te doen om mij te stoppen! Ik wiebel zelfs tanden los, zodat deze getrokken worden door de tandarts! Maar nog helpt dit niet hoor, de pijn blijft, dat kan ik je verzekeren!

Ik houd erg van triggers. Chocola,weersveranderingen, oude kaas, E nummers, bassilicum, hoge luchtvochtigheid, wind, middagdutjes. Echt heerlijk vind ik dat, dan ga ik helemaal los! Het leukste is nog dat niemand dezelfde triggers heeft, dus het altijd een zoektocht is, voordat ze weten wat ze beter kunnen vermijden. Tegen die tijd, ben ik meestal al op volle kracht aanwezig.

Ik vind het prachtig, wanneer iemand onzeker van mij word. Wanneer mensen bang zijn, zich ziek voelen en machteloos, want dat is mijn drijfkracht. Machteloosheid, angst, onzekerheid, oververmoeidheid in combinatie met extreme pijn, maakt de mensen een klein hoopje ellende. Hier geniet ik het meest van! Des te banger de mensen worden voor de volgende aanval, des te machtiger ga ik mij voelen!

Dus hier een tip van mij, accepteer mij niet! Blijf bang, voel je machteloos en neem vooral je omgeving daarin mee, hmmm smullen!

Ga ook vooral geen hulp zoeken hierbij!

Weetje? Mensen met mij in hun hoofd, lijken vaak heel zwak he, maar dat is niet zo hoor!

Eigenlijk heb ik veel respect voor deze mensen, want de pijn die ik veroorzaak zou ik mijn ergste vijand nog niet wensen. Deze mensen doorstaan mij in episodes of chronisch. Waar dat aan ligt? Tja, dat weet ik eigenlijk niet! Wanneer ik er eenmaal ben, wil ik graag blijven!

Dan heb je ook nog mensen die allerlei pillen slikken. Daar kick ik op. Iedere pil is voor mij een uitdaging en zal ik nog harder mijn best doen om door de pijnstillers heen te komen. Nog harder mijn best doen, om mij niet te laten onderdrukken.

Mensen worden vergeetachtig, voelen zich dom, zijn vaak niet helder, kunnen hun woorden niet vinden, zijn ontzettend moe, krijgen last van hun spieren. Ik vind dat gewoon leuke verschijnselen om erbij te geven. Ik doe werkelijk alles om ze van hun wijs te brengen! En niet om mezelf een veer in de reet te steken, maar het lukt me toch aardig!

Ze worden zieker en zieker.

Het aller allerleukste is dat anderen mij niet zien! Zelfs doktoren kunnen mij niet ontdekken op de MRI of andere scans. Ik weet me zo verdekt op te stellen dat ik zelfs onzichtbaar lijk! Doordat ik zo onzichtbaar ben, lopen mensen die mij in hun hoofd hebben, tegen een muur van onbegrip op.

Wanneer ik even niet aanwezig ben, zien ze er normaal uit. Ze lijken gezonde mensen. Dus anderen zien mij alleen, wanneer ik een aanval veroorzaak. Die mensen worden voor gek versleten. Stress zal hun wel ziek maken, of het is psychisch. Dat krijg je door mij, vooroordelen genoeg, want er is niemand die me ziet, alleen de mensen die mij in hun hoofd hebben, weten dat ik er ben.

Sommige mensen raken zo van slag, dat ze zelfs hun werk erdoor verliezen! Anderen geven hun relatie op. Houden geen vrienden en familie over, er zijn mensen die in een sociaal isolement gekomen zijn.

En dat allemaal door mij!

Ja, ik ben meneer Cluster. Ik durf wel te stellen, dat ik je grootste nachtmerrie hoor te zijn.

In ieder geval de grootste nachtmerrie van de mensen die mij in hun hoofd hebben en hun omgeving.

En daar ben ik trots op.