De omgeving moet vaak ook veel inleveren, omdat hun wederhelft/ouder niet altijd mee kan draaien in het gezin. Niet altijd in staat is om leuke dingen te doen, of huishoudelijke taken te verrichten. Dit komt dan neer op de andere leden van het gezin.
Wanneer zich plotseling een aanval aandient, terwijl er een uitje gepland staat, is dit ook voor de rest heel vervelend. Waar de patiënt zich schuldig voelt over het “verpesten” van de planning, wentelt de ander zich in zorgen over hun naaste die in helse pijn verkeert. Hierdoor kan een gezin behoorlijk ontwricht raken! Maak je zorgen bespreekbaar, ook met anderen buiten het gezin.
Als naaste zijnde hoef je je leven niet stil te zetten, omdat je partner/ouder ziek is. Het leven gaat immers gewoon door, al staat het voor ons af en toe even stil. Blijf je hobby uitoefenen en volg je passie, ondanks de ellende. Het is zo ontzettend belangrijk om ook je eigen dingen te blijven doen. De aanvallen worden echt niet meer of minder, doordat je eens vlucht uit de situatie.
Geef als naaste ook duidelijk je grenzen aan. Pak je rust en doe gerust leuke dingen. Wellicht kan iemand af en toe de zorg even overnemen, terwijl jij je hobby uitoefend. Of even een keer op de kinderen passen, terwijl jullie even tijd voor je relatie nemen.
Ook dat is erg belangrijk! Want buiten zieke, of partner van een zieke, zijn jullie mensen met een relatie. Een relatie kan groeien en bloeien, maar ook dood bloeden. Blijf hieraan werken. Maak je zorgen bespreekbaar samen. Je kunt wel laten merken hoeveel je om iemand geeft. Ook onze naasten kunnen onzeker zijn over zichzelf, hebben eigen ongemakken, of moeten hun verhaal kwijt. Luister naar elkaar, praat met elkaar en laat de aandoening niet jullie leven overheersen.
In de steungroep kunnen ook naasten van lotgenoten terecht, hier mogen ook zij hun verhaal kwijt. We merken dat dit een hoop wederzijds begrip oplevert en we ook eens de andere kant van de situatie zien.