Genieten van de kleine dingen, is voor ons van levensbelang. Dit is niet overdreven, dit is een feit! Zodra je niet meer geniet, ondanks de ellende, kom je in een negatieve spiraal. De negatieve spiraal is een fictieve glijbaan, maar een werkelijk gevaar! Dit gevaar kan uiteindelijk levensgevaarlijk worden. De bijnaam “zelfmoordhoofdpijn” is er niet voor niets.
Zwelgen in je lijden, brengt nooit iets goeds! Balans is het toverwoord in deze. Probeer balans te vinden in je leven. Al lijkt het allemaal zwaar, al is het pijnlijk, al voel je je verdrietig, wanhopig, gefrustreerd, probeer daar toch iets positiefs tegenover te zetten. Op deze manier glijd je niet als vanzelf naar beneden over die negatieve spiraal, maar klim je ook steeds weer een stukje omhoog. Ons gevecht hoeft niet alleen maar negatief te zijn. Blijf klimmen!
Ook is dit een stapje die je kunt zetten in het acceptatieproces. Accepteren kun je niet van de een op andere dag, hiervoor is tijd nodig. Neem de tijd en zet kleine stapjes om uiteindelijk beter te kunnen omgaan met de aandoening.
Praktische dingen die je zelf kunt toepassen om wat balans te creëren in de negatieve tijden:
*Benoem je sterke kanten en probeer deze, binnen de grenzen wat je kan, te benutten!
Iedereen heeft iets waar ze goed in zijn. Iedereen heeft een eigen karakter en eigen kwaliteiten. Benoem deze kwaliteiten, benoem je positieve karaktereigenschappen, schrijf ze op! Bekijk ze wanneer je je even niet goed voelt. Misschien ben je heel slim? Creatief? Heb je compassie voor anderen? Hoe zou je deze kwaliteiten kunnen toepassen in je huidige leven? Daar kun je vast wel iets mee!
* Probeer iets nieuws op te pakken.
Wellicht kun je niet meer wat je voorheen allemaal kon en deed. Zoek dan iets nieuws waar je goed in zou kunnen zijn. Of zoek iets nieuws wat je zou kunnen leren. Nieuwe dingen leren of doen, hebben een positieve invloed op je brein. En dat hoeft niet groot te zijn. Alles op jouw tijd, in jouw tempo en bij voorkeur iets wat je leuk lijkt! Misschien wou je altijd al graag leren schilderen, tekenen, een muziekinstrument spelen, of fotograferen?
*Geniet van de kleine dingen.
Een breed begrip, waarbij je zelf de keus hebt hoe je dit in kan vullen. Het lezen van de krant, een spelletje doen, even puzzelen, genieten van je kopje koffie/thee, foto’s bekijken van leuke momenten, vul maar in!
* Afleiding zoeken, bleeeghhh het komt amper m’n strot uit, wat horen we dit vaak! Maar toch zit hier waarheid in.
Als je van aanval naar aanval telkens denkt hoe pijnlijk het was en wacht op de volgende waarvan je weet dat die ook weer pijnlijk zal zijn, vergeet je dat je tussen de aanvallen door tijd hebt om iets anders te doen en vooral iets anders te denken! (Zie vorige punten) Door wat afleiding te zoeken, verleg je je aandacht en zul je minder snel geconsumeerd worden door de aandoening. Vergeet nooit dat je de aandoening niet bent, maar hebt!
* Het bijstellen van je doelen.
Dit is een grote, maar begint altijd met kleine dingen. Iedereen heeft of had het, een bepaald doel voor ogen wat je wou bereiken in je leven, hoe je je toekomst het liefst zou zien. Maar je hebt nu een aandoening en daarbij zul je je moeten aanpassen om óf je doelen alsnog te behalen óf je doelen bijstellen naar een haalbaar doel. Je hoeft niet alles op te geven of ambities aan de kant te gooien. Er is ook nog zoiets als aanpassen op je kunnen of het bijstellen van je ambities. Bedenk hierbij dat je via een omweg alsnog je einddoel kan halen. Je doet er alleen wat langer over!
* De buitenlucht.
Al vergt dit wellicht wat voorbereiding, maar de buitenlucht is nooit verkeerd! Even 10 minuten wandelen kan je mindset al verrijken. Altijd binnen blijven doet je lichaam en gemoedstoestand geen goed. Doe je muts op, je sjaal om, neem evt aanvalsbestrijding mee en gáán! En lukt wandelen niet, dan pak je een stoel en ga je even bij de voor-of achterdeur zitten. Eventueel met je kopje koffie, dubbel genieten (als het niet regent dan) Ook lichamelijk is het goed om even buiten te zijn, frisse lucht kan je iets meer energie geven en niet geheel onbelangrijk, door daglicht krijg je ook meer vit D binnen. En dat is voor niemand een overbodige luxe.
* Bel eens iemand op of stuur een kaartje!
We gaan er vaak vanuit dat mensen ons vergeten, maar hoe vaak denk je zelf aan een ander? Ons leven staat wellicht stil, maar het leven van anderen gaat wel door. Misschien blijft de ander weg, omdat ze het druk hebben. Misschien vinden ze het te heftig om aan te zien hoe jij te lijden hebt. Probeer het eens om te draaien. Je hebt de tijd en een kaartje is snel geschreven, een belletje zo gepleegd (of een appje zo gestuurd), nodig iemand uit om even bij te kletsen. Misschien voel je je zelfs goed genoeg om even op bezoek te gaan? Eenzaamheid onder mensen met een aandoening is groot, maar soms kunnen we zelf ook wel stappen zetten om die eenzaamheid te verkleinen.
* Geniet van je naasten!
Niet alles hoeft om de aandoening te draaien, onze naasten zijn vaak de spil in ons leven. Zij hebben zorgen om ons, maar ze leven ook nog. Luister naar hun verhalen, zie hun glimlach en Geniet daarvan. Vraag naar hun dag, vraag waar zij van hebben genoten. Zij blij, jij blij! Toch?
* Wees blij met de aanvalsvrije momenten.
Dit is een samenvatting van al het bovenstaande. Treuren doen we al genoeg en natuurlijk zijn er momenten waarbij je het niet op kunt brengen om positief te zijn. Maar blijf hier niet in hangen! Vier het einde van de aanval met tranen van vreugde in plaats van tranen van verdriet. Wees trots op jezelf dat je ook deze aanval hebt doorstaan. Bedenk je hoe sterk je bent! Vier het met een klein gebaar, neem de tijd om bij te komen werk aan (één van) de bovenstaande dingen.
* Vraag eens om hulp.
Al zijn de aanvallen een feit, toch hoeft dit niet te betekenen dat je leven niets positiefs meer heeft. En als het licht even uit is, kun je het ook weer aan zetten. Dit hoef je niet alleen te doen. Vraag ook eens hulp aan je naasten! Ze zullen blij zijn iets voor je te kunnen betekenen. Ook voor hen is het een machteloze strijd. Vraag, als het echt niet lukt, hulp van professionals. Vaak is het onze ego die in de weg staat, zet die aan de kant, want hoe trots kun je zijn als je samen omhoog klimt? Hulp geven is fijn, maar hulp krijgen is ook geen schande!