Ademhalingsoefening

Ademhaling. Erg belangrijk wanneer je pijn hebt. Ademhalingsoefeningen kunnen je helpen de pijn beter onder controle te houden. De pijn gaat er niet van over, maar een stukje controle en de concentratie op iets anders kan je wel de aanval door helpen. In plaats van tegen de aanval in te gaan, ga je met de aanval mee. Hoe stom het ook klinkt, maar in plaats van je hoofd tegen de muur te bonken, jezelf te slaan of de angst te laten overheersen voor iets wat er toch al is, kun je met ademhalingsoefeningen rustiger de aanval doorstaan. Bovendien doet dat geen extra pijn, ook niet na de aanval. Wat het bonken en slaan wel doet.

Een voorbeeld van ademhalingsoefening: Ga tellen!
Adem diep in in 4 tellen. Houd even je adem vast en adem uit, ook weer in 4 tellen. Na het uit ademen dit ook weer even vasthouden en dan opnieuw inademen etc. Door te tellen richt je je aandacht daarop. Het kan ontspannend werken en op een gegeven moment verleg je je gewoonte.

Dit kun je al oefenen buiten de aanvallen om. Ga hierbij op je rug liggen (evt schuin omdat plat liggen een aanval kan uitlokken) en leg je handen op je buik. Voel hoe je ademt. Je handen horen op en neer te gaan door je ademhaling. Dus adem met je buik om vervolgens je longen te vullen. Tijdens de oefening ontspan je je lichaam, vanaf je tenen naar je hoofd. Alles om de beurt. Dus, concentreer je op de ademhaling, blijf tellen en ontspan je tenen, knieën, achterwerk, buik, armen, schouders, hoofd. Blijf dit herhalen tot je je volledig ontspannen voelt. Blijf daarna nog even ontspannen liggen terwijl je de ademhalingsoefening voortzet.

Tijdens een aanval kun je je richten op deze ademhalingsoefening, het ontspannen liggen zal waarschijnlijk uitblijven. Je kunt ook tijdens het lopen of wiegen gaan tellen en je aandacht verleggen. Wat je ook doet, ga jezelf niet beschadigen, dit werkt vaak averechts. Bovendien heb je dan na de aanval weer andere pijn te verwerken, wat je lichaam geen goed zal doen. Het brengt meer stress met zich mee dan nodig is. Ook na de aanval kun je bovenstaande oefening doen, om even weer bij te komen.

Tevens kan meditatie of Yoga je helpen om te leren ontspannen. Dat kan heel goed samen met bovenstaande oefening, of wie weet leer je andere methodes om zelf meer controle te krijgen over je lichaam en ademhaling.

Ook wanneer je zuurstof gebruikt, kan dit helpen de zuurstof beter en sneller op te nemen. Lees voor juist gebruik van de zuurstof de volgende pagina:

Zuurstof

Werkend middel

Aangezien er geen gerichte medicatie is tegen een TAC (Clusterhoofdpijn, cph, SUNCT), is het moeilijk om te bepalen wanneer je een werkend middel hebt. Hierbij speelt verwachting ook een grote rol. Wat verwacht je van de medicatie? Met welk doel neem je het? En wat doe je zelf om je leefbaarheid te vergroten? Vaak lezen wij dat een middel niet werkt. Men neemt profylactische middelen en weten eigenlijk niet wat te verwachten. De verwachting ligt hoog, want veel mensen denken bij preventieve medicatie dat de aanvallen zullen stoppen. Dit is dus vaak niet zo.

Preventieve (Profylactische) behandelingen zijn erop gericht om de periodes waarin de aanvallen voorkomen, te beperken en zo mogelijk, te voorkomen.

Dus om het even wat makkelijker uit te leggen. Profylactische middelen zijn erop gericht om het aantal aanvallen terug te dringen of de heftigheid te verminderen. We lezen maar zelden dat de aanvallen ook daadwerkelijk in zijn geheel gestopt worden. Ook de schaduwpijn blijft vaak aanwezig. Indien de aanvallen zijn verminderd of minder zijn geworden qua heftigheid, is het een werkend middel!

Vaak kost het wat tijd voordat het werkt en zal het geleidelijk aan wat beter gaan. De bijwerkingen overheersen meestal eerst, voordat de werking intreedt. Dit verschilt per medicatie, maar je moet minstens van 2 weken uit gaan, voordat je kunt merken of het middel iets doet. Daarna is het belangrijk om de juiste dosering te vinden. Vaak begin je met een lage dosis en zal de arts de dosis langzaamaan opvoeren, tot het gewenst resultaat behaald is. Het algeheel stoppen van de aanvallen en een pijnvrij bestaan, is geen reëel doel! We mogen al blij zijn met iedere verbetering. Het doel is een leefbaar leven, waarin de aanvallen niet (meer) zullen overheersen. Waarin we redelijk normaal kunnen functioneren en niet onnodig pijn hoeven lijden.

Bij de profylactische medicatie is het ook belangrijk om aanvalsbestrijdende middelen bij de hand te houden. De aanvallen die er nog wel zijn, moeten wel bestreden worden. Zuurstof is daarbij eerste keus en tevens het minst schadelijke. Ook hiervan lezen we vaak dat het niet werkt. Zuurstof is bedoeld om de aanval te verminderen, met een beetje geluk zelfs de aanval te stoppen. Echter liggen hier ook de verwachtingen te hoog. Indien je pijn verminderd qua hevigheid of je aanval wordt verkort of zelfs afgekapt, is zuurstof een werkend middel!

Dus of een middel werkt en hoe het werkt, ligt deels aan je eigen verwachting. Verwacht je dat je zult genezen door de medicatie? Verwacht je dat de aanvallen in zijn geheel zullen stoppen? Verwacht je meteen resultaat? Verwacht je dat je zelf geen aanpassingen hoeft te doen? Dan liggen je verwachtigen echt te hoog. Om te bepalen in hoeverre het middel werkt, kun je het beste een dagboek bijhouden.

Het is altijd een kwestie van aanpassen, wanneer je een aandoening hebt. Ook wanneer je een werkend middel hebt gevonden, heb je nog steeds de aandoening. Zie het als hulmiddelen en niet als genezing. Dan kom je al een heel eind. Met de hulpmiddelen kun je je leven weer leefbaar krijgen. En dat is vaak het grootste en meest haalbare doel.

Leefstijladviezen